Zoals de naam voorstelt, is het niet betrokken met het mechanisme van spaandervorming, maar met de kenmerken van de werkstukoppervlakte na het malen. Wanneer de oppervlakte van het werkstuk nadat het malen de capaciteit heeft om op licht in zekere mate te wijzen, het het malen procédé spiegel het malen wordt geroepen. De werkstukmaterialen van spiegel het malen zijn niet beperkt tot brosse materialen, maar ook omvatten metaalmaterialen zoals staal, aluminium en molybdeen. om spiegel het malen te realiseren, vonden de Professoren Nakagawa en Ohmori van het Instituut van fysica en chemie van de Universiteit van Tokyo in Japan elektrolytisch in procesvulling (uit ELID).
Het fundamentele uitgangspunt van spiegel het malen is dat om de grensoppervlakte te bereiken, wij de kleinste mogelijke schurende deeltjesgrootte, zoals deeltjesgrootte 2 μM of zelfs 0,2 μm。 moeten gebruiken Vóór de uitvinding van ELID, werd het malende wiel van de deeltjesgrootte zelden gebruikt in de industrie. De reden is dat het malende wiel van de deeltjesgrootte zeer gemakkelijk is te blokkeren, en het malende wiel moet vaak worden in orde gemaakt. De hulptijd van het kleden van het malende wiel overschrijdt vaak de werktijd van het malen. ELID lost voor het eerst de tegenspraak tussen zich het kleden en het malen op wanneer slechts het gebruiken van het malende wiel van de deeltjesgrootte, waarbij voorwaarden voor de industriële toepassing van het malende wiel van de deeltjesgrootte worden gecreeerd.
